ทบทวน

บ้านกาญจนาภิเษก มีความเชื่อว่าอาชญากรเด็กเป็นผลลัพธ์ที่สังคมสร้างขึ้น คนเราไม่ได้เป็นอาชญากรมาตั้งแต่เกิด หากแต่พวกเขาเป็นผู้แพ้ของสังคม อาจเป็นเด็กที่ได้รับการเฉยเมย เย็นชา ไม่มีเวลาให้จากคนในครอบครัว ถูกกระทำรุนแรง หรือมาจากครอบครัวด้อยโอกาสแต่ถูกล่อตาล่อใจด้วยลัทธิบริโภคนิยม และในที่สุดได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด รวมถึงเข้าไปอยู่ในวังวนของอาชญากรรมในรูปแบบต่างๆ 

ด้วยเหตุนี้บ้านกาญจนาภิเษกจึงมุ่งสอน "ต้นทุนชีวิต" แทนการสอนวิชาการเพื่อให้เด็กไม่ต้องกลับไปเป็นผู้แพ้ของสังคมอีก

จาก ป้ามล - ทิชา ณ นคร

“บ้านกาญจนาฯ ของเราไม่ใช่ ’คุก’ ในแบบที่ใครหลายคนเข้าใจ เด็กเหล่านี้ไม่ควรถูกปฏิบัติเยี่ยง 'นักโทษ' ถึงแม้เขาจะเป็นผู้กระทำผิด แต่เราก็ต้องปกป้องสิทธิขั้นพื้นฐานให้แก่เขา ซึ่งรวมไปถึงสิทธิมนุษยชน 

สิ่งสำคัญที่สุดคือ การพยายามเปลี่ยนมุมมองของคน จากที่ตราหน้าว่าพวกเขาเป็นคนบาป ในทางกลับกันเยาวชนเหล่านี้คือเหยื่อของสังคมเช่นเดียวกัน หน้าที่ของเราคือการแสวงหาความเป็นธรรมให้กับพวกเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดูแลแก้ไขฟื้นฟูเขาด้วยความรัก ช่วยให้เกิดการเรียนรู้สิ่งที่ถูกต้อง อย่างที่เขาควรจะได้รับเหมือนเด็กทั่วไป เพื่อจะได้กลับเนื้อกลับตัวในวันข้างหน้า 

และรุ่นพี่ๆ ที่ออกไปจากบ้านกาญจนาภิเษกรุ่นแล้วรุ่นเล่า ก็ได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่า พวกเขาปรารถนาและสามารถ ที่จะเป็นพลเมืองที่ดีของสังคมได้เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ”